Görev Tanımları
- Araştırma ormanlarının ve bu ormanlardaki deneme ve örnek uygulama sahalarının korunmasını sağlamak,
- Araştırma ormanlarında yürütülen araştırma ve izleme çalışmaları kapsamında denemelerin kurulması ve yapılacak gözlem, ölçme, tespit, kayıt ve kontrol işlemlerinde görev almak,
- Araştırma ormanı amenajman planları çerçevesinde yapılacak silvikültürel faaliyetleri, ilgili orman işletme müdürlüğü ile işbirliği içinde yürütmek,
- Enstitü müdürü tarafından verilen diğer görevleri yapmak.
Tanıtımı
Ormancılık Araştırma Enstitütüsü Müdürü Hasan Selçuk, Orman Yetiştirme Şubesi Müdürü Turgut Beşkök, Toprak ve Mera Islahı Şubesi Mütehassısı Şeref Günsur,Orman Ekonomi Şubesi Mütehassısı Hayri Osmanlıoğlu, Güney Anadolu Ormancılık Araştırma İstasyonu Müdürü Lütfi Büyükyıldırım ve Güney Anadolu Ormancılık Araştırma İstasyonu Mütehassısı Mustafa Melek Solak tarafından “Elmalı Orman İşletmesi Bucak Sedir Ormanının Araştırma Ormanı Olarak Tefriki Hakkında Rapor” başlığıyla 9.10.1959 tarihli 8 sayfalık bir rapor hazırlanır. Bu raporun önsözünde kızılçam araştırma ormanından sonra bir sedir araştırma ormanına ihtiyaç duyulduğundan bahsedilir. A. Bölümünde de sedir ve sedir ormanları hakkında bilgi verilir. B. Bölümünde 6 madde halinde sedir araştırma ormanında aranan özellikler C. Bölümünde “Tetkik olunan ormanlar ve bunlar hakkında umumi malumat” başlığı altında;
Elmalı-Çığlıkara
Elmalı-Koçova
Kaş-Kuruova
Elmalı-Bucak
Kepez Ormanı hakkında bilgi verilmektedir.
Bucak Sedir Ormanı’nın özellikleri, ormanın konumu, bütünlüğü, dağılımı, toprak yapısı, boniteti, ulaşım ve koruma kolaylığı gibi özelliklerinden bahis edilerek” Orman Güneyin sedir ormanlarını karakterize eder vasıftadır” denilmiştir. En son “Netice” başlığı altında da “ Bu maksatla Elmalı ve Kaş Orman İşletmeleri mıntıkalarında tetkik olunan 6 sedir ormanından Bucak Ormanı diğerlerine nazaran mevkii ve bünyesi itibariyle çeşitli araştırma konularının semereli bir şekilde tatbik edilebileceği bir orman olarak görülmüştür.” denilmektedir.
Bu rapor daha sonra Ormancılık Araştırma Enstitüsü’nün 24.3.1962 gün ve 375 sayılı yazısı ile Orman Genel Müdürlüğü’ne gönderilir. Orman Genel Müdürlüğü’de 30.4.1962 gün ve Şube:7, H.No:7823-1 ve U.No:600 sayılı Ormancılık Araştırma Enstitüsü’ne gönderdiği yazıyla “6.800 ha. vüsatındaki Elmalı İşletmesi’ne bağlı Bucak Sedir Ormanı’nın bölge merkezi Elmalı ilçesi olmak üzere Sedir Araştırma Ormanı Şefliği olarak tefrik edilerek merkezi Antalya’da bulunan Güney Anadolu Ormancılık Araştırma İstasyonuna bağlanması 14.4.1962 gün ve 3/3046-1 sayılı muciple muafık görülmüştür” İmza Genel Müdür Yerine Cahid Akalın. Böylelikle kuruluş onaylanmış olmaktadır.
11.12.1962 tarihinde Ormancılık Araştırma Enstitüsü VIII. Şube Müdürü Burhan Soykan, Güney Anadolu Ormancılık Araştırma İstasyonu Müdür vekili Mustafa Melek Solak, Elmalı Orman İşletme Müdürü Ömer Buyrukçu, Bucak Sedir Araştırma Ormanı Şefi Hüseyin Aral, Elmalı İşletmesi Merkez Bölge Şefi Süleyman Civelek’ten oluşan bir komisyon Bucak Sedir Ormanı’nı gezerek yaklaşık 2200 ha. lık bir alanı, Sedir Araştırma Ormanı olarak ayırıp, bir devir teslim tutanağı düzenleyerek Araştırma Müdürlüğü’ne teslim etmiştir.
Daha sonra 24.10.1962 tarihinde Enstitü Müdür Muavini Mevlüt Erel yanındaki heyetle Sedir Araştırma Ormanı’nda incelemelerde bulunuyor ve mevcut bölge sahasının küçük olduğunu ve bu sahanın biraz genişletilerek tabii hudutların tespiti ile bir krokinin gönderilmesini şifahen emrediyor. Bunun üzerine Sedir Araştırma Ormanı Şefi Hüseyin Aral “Mutasavver Elmalı Sedir Araştırma Bölgesi Sınırlarını Gösterir Kroki” başlığıyla 19.11.1962 tarihli yaklaşık 2.500-3.000 ha. alanı içine alan bir kroki düzenleyerek Araştırma Müdürlüğü’ne teslim ediyor. Araştırma müdürlüğü 28.12.1962 tarih ve A-0101/383 sayılı yazısıyla bu krokiyi Ormancılık Araştırma Müdürlüğü’ne göndermiştir.
1963 yılında Orman Genel Müdürlüğü tarafından bir amenajman heyeti gönderilerek Bucak Araştırma Ormanı’nın amenajman planını düzenlemek üzere gerekli ölçümler yapılmıştır.
Araştırma ormanında ilk iş olarak Elmalı-Yaka çiftlik köyünde muhafaza memurları için ortası bürolu ikili bir hizmet evi yaptırılmış, Elmalı ilçe merkezinden Bucak Araştırma Ormanı’na bir telefon hattı çekilmiş ve 8.350 m. lik orman yolu, daha sonra 1964 yılında Elmalı da Orman İşletme Müdürlüğü sitesi içinde Araştırma Ormanı Şefi ve katip- mutemet veya şoförun oturması için ikili bir hizmet evi yapılmıştır. Avlan Kuzu’na yangın gözetleme kulesi kurularak buraya 2 km. lik telefon hattı çekilmiş, 4 km. uzunluğunda yeni yol yapılmıştır. Çamkuyuları’nda iç-dış ahşap kaplama dört personel barakası yaptırılmıştır (Şekil 1). Bu barakaların üzeri kiremitli, dış cepheleri yağlı boyalıdır. Yazın araştırma şefi, şoför, muhafaza memurları oturmaktadır. 1965 yılında 38.000 TL. harcanarak bugün misafirhane olarak kullanılan ahşaptan yapılmış, bugün misafirhane olarak kullanılan üzeri kiremitle örtülü 30 kişilik işçi pavyonu (Şekil 2) ile 41.000 TL. harcanarak 210 tonluk su deposu yaptırılmıştır. Burada kaynak suyu yoktur. Bu depo kışın ve baharın kar suyu ile doldurularak kullanıma sunulmaktadır. İçme suyu da Çamkuyuları düzündeki daha önceden açılmış olan kuyulardan sağlanmaktadır. 2,5 km.lik Işıkbeli-Sarnıç alanı, 2 km. lik Karakuyu- Ortagüney ve 2 km.lik İncebel-Avlantaşı yolları 59.000 TL. harcanarak yapılmış, 1966 Yılında meteoroloji istasyonu kurularak rasatlara başlanmıştır. 1968 yılında 3 adet taş duvarlı, üzeri kiremitle örtülü, kesim işçilerinin oturması için işçi barakası yapılmış, 1970 Yılında elektrojen grubu için taştan bir baraka yapılmış, Bük Araştırma Ormanındaki 5 Kw. lik elektrojen grubu buraya taşınarak monte edilmiş ve buradaki tesislerin aydınlanması sağlanmıştır. Ayrıca 20.000 TL. harcanarak kesim işçilerinin oturması için 5 adet daha işçi barakası yapılmıştır.
Şekil 1. Personel Barakalarından Birisi Şekil 2. Çamkuyusu’ndaki Misafirhane
12.12.1962 tarihli protokolle Antalya Araştırma İstasyon Müdürlüğü’ne devredilen Sedir Araştırma Ormanı’nın ilk şefi Hüseyin Aral (18.08.1962-29.04.1970)’dır. Hüseyin Aral’ın aramızdan ayrıldığı 1970 yılı, Araştırma Ormanının en şanssız yılıdır. 29 Nisan 1970 öğleden sonra saat 15.00 sularında Araştırma Ormanı Şefi Hüseyin Aral (Şekil 3) kendi kullandığı pikapla, yanında Erdoğan Güven, Mustafa Alıcıoğlu ile birlikte Çamkuyuları’ndan Elmalıya dönerken Elmalı’nın girişinde Bağlar mevkiinde nasıl olduysa belki de bir uyuklama hali araç yoldan çıkmış, kenardaki üzüm bağının ahşap çitinden bir sırık Hüseyin Aral’ın kafasına saplanarak orada hayatını kaybetmesine neden olmuştur. Bu acı olay ormancılık camiasını ve Elmalı halkını çok üzmüştür. Hüseyin bey ve eşi Burdur’un merkezindendir. Eşi ve akrabaları haklı olarak cenazeyi Burdur’a götürmek istemişler ise de Elmalılar Hüseyin beyi o kadar çok seviyorlar ki onun Elmalı’da toprağa verilmesini isterler. Büyük uğraşlardan sonra Mustafa Melek Solak Elmalı ve Elmalıları öven, onları okşayan bir konuşma yapıp, gönüllerini alarak cenazenin Burdura götürülmesini sağlamıştır.
Şekil 3. Araştırma Ormanının İlk Şefi Hüseyin Aral Şekil 4. Araştırma Ormanından Kış Görünümü
Burdur’da doğan Hüseyin ARAL, 1949 yılında Bursa Orman Okulu’nu bitirdikten sonra, 1952 yılına kadar Akdağmadeni Orman İşletmesi’nde Akçakışla Bölge Şefi olarak çalışmıştır. 22 yaşında genç ve başarılı bir şef iken, orman kaçakçıları tarafından on iki yerinden bıçaklanarak ormana atılmış ve bölge şefliği binasına boş dönen atı sayesinde bulunarak hayata geri dönmüştür. Askerlikten sonra sırası ile Akçaabat, Sütleğen ve Bucak’ta bölge şefliği yapmış ve sonra, 1962 yılında, Güney Ormancılık Araştırma İstasyon Müdürlüğü’ne bağlı Elmalı Bucak Araştırma Ormanı Şefliğine atanmıştır. Bugünkü adıyla Batı Akdeniz Orman Araştırma Müdürlüğü’ne bağlı Sedir Araştırma Ormanı’nın ilk kurucu şefi olmuştur. Dönemin istasyon müdürü Lütfi Büyükyıldırım’ın da katkı ve teşvikleriyle, araştırma ormanında işçi barakaları, hizmet evleri, kendine özgü şöminesiyle misafirhane, orman yolları, su sarnıcı ve elektrojen grubunu gece gündüz demeden bizzat kendisi de katılarak yaptırmıştır. Çalışkanlığı yanında mertliği, dürüstlüğü, kibarlığı, insancıllığı, kültürü, geniş hoşgörüsü ve babacanlığıyla etrafında ve çalışma arkadaşlarında saygı uyandırmıştır. Hüseyin Aral’ı ve ailesini sevmeyen yoktu, onları herkes seviyordu. Onu çok erken ve zamansız kaybetmiştik. Rahat uyu Hüseyin Aral.
Hüseyin Aral’dan sonra Araştırma Ormanı Şefliğine 15.02.1971 tarihinde Elmalı’lı olan Orman Teknikeri Mehmet Ragıp Tık atanmıştı. Araştırma ormanında üretim yaz aylarında yapılıyordu. Finike’nin Gökbük köyünden olan kesim işçileri Mayıs –Haziran aylarında Çamkuyuları’na göçerek Ekim ayı sonuna kadar orada kalıp üretim işlerinde çalışıyorlardı. Bu işçiler genellikle Çamkuyularında misafirhane ve memurlar lojmanlarının yanında işçiler için yaptırılmış olan barakalarda kalıyorlardı. Dolayısıyla araştırma çalışanlarıyla kesim işçileri arasında bir komşulukta oluşuyordu. Bir akşam misafirlikte bölge şefi tabancasıyla oynarken bir kaza kurşunuyla bir genç kızın ölümüne neden olmuş ve 05.08.1972 tarihinde tutuklanmıştır. Mahkemece suçlu görüldüğünden uzun bir süre hapishanede kalmış, daha sonra çıkarılan aflardan da yararlanarak dışarı çıkmış, bir süre tarımla uğraşmış, birkaç yıl önce de vefat etmiştir. Daha sonraki yıllarda İhsan Akan (22.02.1973-01.07.1976), Arif Kaya (21.07.1976-11.04.1977), Mehmet Soner (01.06.1978-28.12.1978) ve Ahmet Çetin (10.03.1980-24.03.1997) araştırma bölge şefliği görevini asaleten yürütmüştür.
1972 Yılında Elmalı merkezinde daha önce Belediyeden satın alınmış olan arsa üzerinde tek hizmet evli yönetim yapısı inşaatına başlanmış, 1973 Yılında inşaat bitirilerek bugünkü kullanılan bina ortaya çıkartılmıştır. Araştırma Ormanı Şefliği, kuruluşundan buyana işletmenin arka tarafında orman işletmesi veznedarı Mehmet Alıcı’nın evinde kirada oturmaktaydı. Böylelikle kiradan kurtularak modern bir yapıya kavuşturulmuştur.
Araştırma ormanında gerçekleştirilen en önemli bilimsel organizasyon, 1975 yılında gerçekleştirilen IUFRO Ekskürsiyonu’dur. Ekskürsiyondan önce Araştırma Ormanının anayolu büyük onarıma alınarak bazı yerlerde güzergah değiştirilmiş, yolun tamamı genişletilmiştir. Ayrıca ormandaki bütün bina ve barakaların bakımı yapılmıştır.
1975 Yılı 26 Eylül akşamı IUFRO Ekskürsiyon grubu (Şekil 4 ve Şekil 5) Çam Kuyuları Araştırma Ormanına ulaşmıştır. Yaklaşık 40’ı yabancı olmak üzere toplam 80 kişilik gruba, misafirhanede akşam yemeği, sabah kahvaltısı verilmiş ve mevcut bina ve barakalarda kalmaları sağlanmıştır. Bunun için işçi barakaları dahil tüm tesisler onarılmış, işçi barakalarının arka tarafına ahşaptan dekoratif tuvaletler yapılarak yan taraflarına mozaik lavabolar ve musluklu tenekeler konulmuştur. Misafirhanede en yaşlı ve ünlü bilim adamları olmak üzere başta kıymetli hocamız ve düzenleme komisyon başkanı, eski Orman Bakanı Prof. Dr. Fikret Saatçioğlu orada kalmıştır. Diğerleri için de memurların evlerine ve işçi barakalarına yataklar konularak, orada kuş sesleri arasında konaklamaları sağlanmıştır. Akşam yemeği için misafirhanenin salonu hazırlanmış, yemek için Antalya’nın o zamanların en ünlü lokantalarından olan Parlak Restoran’ın kadrosu getirilmiştir. Orada konuklara leziz Antalya mezeleri yanında, kömürde döner sunulmuştur. Antalya’dan bir pikaba, içinde her türlü içeceğin bulunduğu büyük bir buzluk yüklenmiş başına bu işlerden çok iyi anlayan orman mühendis muavini Bolu’lu Cemil Özakıncı’yı vermişlerdi. Saat 22.00-23.00 arası dışarıda büyük bir meydan ateşi yakılmış, Gökbüklü, Akçaenişli tahtacı işçilerin kızlı oğlanlı gençleri bu ateşin etrafında toplanarak, davullu zurnalı, sazlı semah gösterileri sunmuşlardır. Özellikle yabancı misafirler bu sesi duyduktan sonra, önce kadehlerini ellerine alarak dışarıya çıkıp, saatler ilerledikçe yavaş yavaş onlar da bu halkalara girerek semah yapmaya çalışmışlardır. Artık ne din ne ırk, ne de genç yaşlı farkı kalmıştı, davullar sazlar çalıyor, bilen bilmeyen herkes semah çekiyordu. Bu durum neredeyse sabaha kadar sürmüştür. Ertesi gün hiç kimse yorgun ve pişman değil, herkes bu yayla, bu orman havasında istediği gibi eğlenmiş, beyinlere unutulmayacak anılar kazınmıştır.
Şekil 4. 1975 Yılında Yapılan IUFRO Ekskürsiyon Grubundan Görüntü Şekil 5. 1975 Yılında Yapılan IUFRO Ekskürsiyon Grubundan Bir Görüntü
Araştırma ormanının ev sahipliği yaptığı ikinci büyük bilimsel organizasyon ise 1990 yılında yapılan Uluslar arası Sedir Sempozyumu’dur. Sedir Sempozyumu’ndan önce araştırma ormanındaki bütün yollar ve binalar onarılmış, çatısı örtülü yeni bir tane bekçi binası yapılmıştır. Katılımcılar önce Araştırma ormanı misafirhanesine uğrayarak onlara içecek, ayran, çay, vs. ikram edilmiş daha sonra uygulama noktalarına gidilmiştir (Şekil 6 ve Şekil 7). Sempozyumda araştırma ormanıyla ilgili biri Prof. Dr.Doğan Kantarcı tarafından hazırlanan “Ziğircik Kuyuları Sedir Ormanı”, diğeri Yusuf Cengiz tarafından hazırlanan “Sedir Dikimlerinde Başarıyı Etkiliyen Kimi Etkenler” isimli bildiriler sunulmuştur.
Şekil 6. Genel Sempozyum Katılımcıları Şekil 7. Araştırmalardan Katılan Grup
1997 yılında Antalya-Düzlerçamı’nda meydana gelen ve 1700 ha orman alanının yanmasına neden olan yangınından bir gün sonra, araştırma ormanının giriş kapısı yakınında Sarnıç alanı mevkiinde giriş kapısı bekçisi Yaşar Doğan’ın eşinin bulgur kaynatmak için yaktığı ateşin rüzgarla etraftaki kuru otları tutuşturması ve alevlerin bir anda ormana sıçraması sonucu 43.8 ha. sedir ve ardıç karışımı ormanın yanmasına neden olmuştur (Şekil 8). Olay bütün çalışanları üzmüştür. Bir araştırma ormanında böyle bir ihmal olmamalıydı. Kendi çalışanlarımızın bile yeterince eğitilmediğini gösteren örnek bir olay meydana gelmişti. Yanan orman alanı aynı yıl ağaçlandırılmış, suçlu mahkemeye verilmiştir ve ceza almıştır. Sahada sonraki yıllarda başka yangın meydana gelmemiştir.
Şekil 8. arnıçdüzü Alanında Orman Yangını Sonrası Görünüm Şekil 9. 1927-1936 yılları Arasında Müteahhit Kesimi (Kolastar (Kolastar ile) Yapılan Ağaçlardan Görüntüile) Yapılan Ağaçlardan Görüntü
Sedir Araştırma Ormanı, devletleştirilmeden önce, yörede yaşayan ve Osmanlı ordusuna at yetiştirmekle görevli bulunan Subaşı ailesinin mülkiyetinde kalmıştır. O dönemde sedir ormanlarında ve orman sınırları üstündeki yaylalarda hayvanlarını otlatan Yörükler, günümüzde de bu geleneklerini sürdürmektedir.
Sedir ormanlarına yapılan en büyük tahribat, “kolostar” adlı el bıçkısı ile 1927-1936 yılları arasında yapılan müteahhit kesimi esnasında yaşanmıştır (Şekil 9 ve Şekil 10). Bulgar baltası denilen baltalarla, düzgün lifi olan ağaçlar tespit edilerek ağacın 1.5-2.0 m yüksekliğine kurulan iskele yardımıyla ağaçlar kesilerek katırların taşıyabileceği uzunluktakiler alınmıştır. Yüksek kesilen binlerce gövde ve düzgün lifi olmayan latalar ormana terk edilmiştir. Katırlarla taşınan latalar, karların erimesiyle suyu çoğalan Aykırçay deresi yardımıyla Finike limanına taşınmış ve oradan Mısır ve diğer ülkelere ihraç edilmiştir (Kaçar 2002). Sonraki dönemlerde de sahadan anıt ağaç niteliğindeki bir çok sedir ağacının kesildiği anlaşılmaktadır.
Araştırma ormanının 1. devre amenajman planlarından Bucak serisine ait 87, 88 numaralı havzalar ile 86 numaralı havzanın büyük bir kısmını içine aldığı belirtilmektedir. 1965 yılında yapılan amenajman planında belirtilen sınırlar şöyledir; Doğusu: Alaşar T. Eğrikar, Hacıbey, Tozluca, Gökbelen, Akbaba Gediği, Çam çukuru’nun kuzey doğusundaki en yüksek tepe; Kuzeyi: Çam çukuru kuzey sırtları, Gevenli T., Domuz T., Domuz Tepe’den Elmalı, Finike şosesine inen sırt Batısı: Elmalı- Finike şosesi Güneyi: Elmalı-Finike şosesinden Avlan taşına çıkan sırt, Karatepe İncebel, Alaşar T.’dir. Büyüklüğü 2200 ha, genel alanın 1200 ha’ı ormanlık 400 ha’ı açıklıktır (Anonim 1997).Günümüzde bu sınırlar 416.9 ha artırılmış ve 2616.9 ha’a çıkmıştır. Sahanın 1586.9 ha’ı verimli orman, 337.8 ha’ı bozuk orman ve 692.2 ha’ı da açıklık alandır. Araştırma ormanı 1/25000 ölçekli Fethiye O23c3 ve Antalya O24d4 paftalarında kalmakla birlikte en yüksek noktası Gökyamaç Tepe (2611 m), en düşük yeri de 1020 m ile Avlan Gölü tesviye eğrisidir (Anonim 1997).Yukarıda tarihsel gelişimi anlatılan Elmalı Sedir Araştırma Ormanı (Çamkuyusu), Türkiye’nin güneybatısında, Antalya ilinin 130 km güney batısında ve Avlan Gölü’nün doğusunda yer almaktadır (Şekil 11, Şekil 12, Şekil 13 ve Şekil 14). Coğrafi koordinatları (European 1950 datumuna göre) 29º 56' 54''-30º 04' 19'' doğu meridyenleri ile 36º 33' 24''-36º 36' 20'' kuzey paralelleri arasında yer almaktadır.
Şekil 11 Elmalı Sedir Araştırma Ormanının Haritadaki Konumu
Şekil 12. Elmalı Sedir Araştırma Ormanı Şekil 13. Elmalı Sedir Araştırma Ormanı
Sedirin Batı Toroslar’daki neredeyse en iyi yayılışını yaptığı araştırma alanında orman örtüsü genel olarak 1000-2000 m yükselti kuşağında yer almaktadır. Oldukça düzgün gövdeli ve uzun boylu bireylerin bulunduğu alanda flora ve fauna için oldukça elverişli sahaların olması dikkat çekmektedir. En doğu sınırı olan Gökyamaç Tepe’nin kuzey doğusunda ve kuş uçuşu yaklaşık 5 km mesafede olan Kızlarsivrisi dağı sahanın birçok noktasından görülebilmektedir. Özellikle yaz ve kış aylarında oldukça zengin görüntüler sunan araştırma ormanı, amatör ve profesyonel fotoğrafçıların ilgi odağı olmuştur. Sahada ayrıca 15 kişilik büyük bir misafirhane ile 5 adet lojman ve 9 adet işçi evi bulunmaktadır.
Batı Toroslar’ın ve batı Anadolu’nun en yüksek noktası Kızlarsivrisi (3070 m) dağına oldukça yakın mesafede bulunan ve görsel değeri oldukça yüksek olan araştırma ormanında, her yıl belirli aylarda dağcılık kulüpleri tarafından şenlikler yapılmakta ve zirve tırmanışları düzenlenmektedir.
Sedir Araştırma Ormanı’nda 2008 yılında tamamlanan “Elmalı Sedir Araştırma Ormanında Aktüel Durumun Coğrafi Bilgi Sistemi Tabanlı Sayısal Haritalarla Ortaya Konulması” isimli projeyle arşaştırma ormanındaki kaynak değerlerin envanteri ve kaynak değerlerin sahadaki dağılımı sayısal olarak ortaya konmuştur. Bu çalışmaya göre, Araştırma alanında 2’si Pteridophyta (eğreltiler) 743’ü Spermatophyta (tohumlu bitkiler) olmak üzere 723 tür ve 745 takson tespit edilmiştir (Şekil 15, Şekil 16,Şekil 17, Şekil 18, Şekil 19, Şekil 20, Şekil 21, Şekil 22 ve Şekil 23). Tohumlu bitkilerin 161’inin (%21.6) endemik, 167 taksonun IUCN (kırmızı liste sınıfları ve ölçütleri)’e göre değişik düzeylerde tehlike altında olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca sahadaki bitkilerin Akdeniz fitocoğrafik Bölgesinin etkisi altında olduğu belirlenmiştir. Orman vejetasyonununda asosiyasyon derecesinde 4 adet toplum birimi tespit edilmiş, bunlar; Juniperus excelsa-Cedrus libani ormanı, Astragalus oxytropifolius-Cedrus libani ormanı, Quercus coccifera-Cedrus libani ormanı ve Juniperus excelsa-Quercus coccifera çalılığıdır. Alpin ve subalpin vejetasyon Astragalo-Brometea sınıfına ait olup, Euphorbia macroclada’lı Acanthalimon microrchis-Acanthalimon ulicinum alpin çalılığı olarak sınıflandırılmıştır. Sahada faunistik açıdan memelilerde 7 takım, 15 familya ve 19 tür, sürüngenlerde 2 takım, 9 familya ve 17 tür, kuşlarda ise 24 familyaya ait 59 tür tespit edilmiştir. Yetişme ortamı özellikleri açısından saha derinlik ve taşlılık sınıflarına göre toplam 15 farklı ekolojik toprak serisine ayrılmış, buna göre sahada en fazla %36.1 ile killi, orta derin, iskelet toprağı olduğu, tespit edilmiştir.
Şekil 15 Centaurea Pestalozzea Şekil 15 Centaurea Pestalozzea
.jpg)
.jpg)
Şekil 16 Eranthis hyemalis Şekil 17 Fritillaria pinardii
.jpg)
Şekil 19 phlomis armena Şekil 19 phlomis armena
Şekil 21 Scilla bifolia Şekil 22 Tulipa armena var. lycia
Şekil 23. Tulipa sylvestris
Aynı çalışmada, araştırma ormanında elde edilen iklim verilerine bakıldığında; yıllık yağış miktarının 725.4 mm olduğu, bunun 103.3 mm’lik (%14.2) kısmının vejetasyon döneminde gerçekleştiği, en fazla yağışın ise 134.3 mm ile aralık ayında gerçekleştiği, yıllık sıcaklık ortalamasının 7.1 ºC, en soğuk ayın -2.3 ºC ile ocak ayı, en sıcak ayın 18.0 ºC ile temmuz ayı olduğu, gün içerisinde en düşük sıcaklığın -23.0 ºC ile ocak, en yüksek sıcaklığın 33.5 ºC ile ağustos ayı içerisinde gerçekleştiği, gün içerisinde yaşanan en fazla sıcaklık farkının ise 36.0 ºC ile ocak ve kasım aylarında gerçekleştiği, ayrıca araştırma ormanının Thornthwaite’e göre yapılan su bilançosu sonucu incelendiğinde “Nemli, düşük sıcaklıkta (Mikrotermal), yazın çok kuvvetli su eksikliği olan, karasal iklime yakın Kontinental iklim” tipine sahip olduğu, su noksanının ise temmuz ortasında başlayıp eylül ortasına kadar sürdüğü görülmektedir (Şekil 24).
Şekil 24. Elmalı Sedir Araştırma Ormanının Thornthwaite Yöntemine Göre Su Bilançosu Analizi ve Meteorolojik Değerleridir.
